Dag 19 - Verbrand, doorweekt en gesurft!

Rond een uurtje of 9 stonden wij vandaag op. Niet te laat, want we wilde een beetje vroeg naar het strand. 10:30 namen wij een auto riksja naar Kovalam Beach (strand met de pittoreske vuurtoren). Voor foto’s kan je even terug scrollen naar een van de eerste dagen, Lou had al wat foto’s geüpload van Kovalam.

Aangekomen op het strand scheen het zonnetje heerlijk. En dat hebben we geweten, alle drie verbrand. Lau het ergst en ondanks dat ik de hele dag in de schaduw heb gelegen, zijn mijn voeten toch tomaat kleurig. Na de lunch was Laurens van plan om te gaan surfen. Een goed concept, waarbij je 400 rupie (omgerekend €5 ) betaald, deze 400 rupie wordt gedoneerd aan arme kinderen in Trivandrum. Ik ging met Lau de zee in en net op het moment dat wij gingen surfen, werden de golfen hoger dan dat we hier ooit hadden gezien. De plank vloog van hot naar her en op een gegeven moment kwam Lau in een vrije val terecht. Ik stond er 5 meter van vandaan. Lau was kopje onder, het koortje aan Lau’s zijn enkel brak en de plank vloog weg. Daarna was het einde zoek, zodra je een golf wilde pakken en je viel, lag de surfplank 20 meter verder omdat hij niet meer vast zat aan je enkel. We stopte ermee, het begon namelijk ook te motregenen.

Gelukkig waren we een beetje vroeg naar het strand gegaan want om 16u kwamen er erg donkere wolken onze kant op. We zijn toen maar naar huis gegaan. Dat bleek net op tijd, want nog geen 3 minuten onderweg in de auto riksja, begon het kei en kei hard te regenen. Lau en ik doorweekt, max zat lekker in het midden. We moeten voortaan iets beter letten op de tijd wat betreft de spits. Want ook nu zaten we vast in de file. We hebben er welgeteld een uur over gedaan, normaal duurt deze rit niet langer dan 30 minuten.

Eenmaal thuis aangekomen zijn we we lekker een film gaan kijken en is het nu tijd voor Ajax tegen NAC Breda. Het is erg warm en benauwd in het appartement, misschien komt dat ook omdat onze airco’s sinds eergisteren zijn uitgevallen. As we speak komt er een mannetje naar ons appartement toe om het te fixen!

Morgen nog een heerlijke dag voor de boeg!

Veel liefs,

Mick

Dag 18 - Bevco

Vandaag stonden er nog meer interviews op het programma met Ben en Nanma als vertalers. Ons plan was om rond 09:00 te gaan zodat we de extreme hitte voor bleven, maar dat werd door Ben gerekt tot 10:30. Op dat moment was het alweer zo heet, dat zelfs de Indiërs aan het zweten waren, dus jullie kunnen je wel inbeelden hoe wij eruitzagen. Rond een uur of 12:30 konden we het niet meer aan dus hielden we het voor gezien, waar ook Ben en Nanma zich gelukkig in konden vinden.

Eenmaal thuis was het tijd voor lunch, en aangezien we niks in huis hadden leek eten bestellen ons het beste (lees makkelijkste). Ons appartement bleek echter zeer moeilijk te vinden door de bezorger en na 8 telefoontjes stond hij eindelijk voor de deur. Na de snelle lunch hebben we de gegevens van de interviews verwerkt en een plan van aanpak gemaakt voor volgende week. Ons plan is om een volledig advies te schrijven voor de stretch waarin wij werken. Problemen die wij vinden, oplossingen en de problemen die bij deze oplossingen komen kijken. Hiermee willen wij de plaatselijke overheid overtuigen om met ons samen te werken en zo een verschil te maken in onze stretch.

Omdat er dit weekend weer formule 1 is, leek het ons wel een goed idee om weer wat bier in te slaan. De vorige keer was het echter redelijk prijzig, dus we zochten nu naar een goedkopere optie. Al snel kwamen we bij een Bevco (Beverage Corporation), wat meerdere ‘filialen’ heeft in de stad. Er waren kleine rijen met Indiërs die snel hun flessen drank in hun mundu (een soort rok) stopten voordat ze naar buiten liepen. Hier vroegen we om hun goedkoopste bier, en al snel liepen we weer buiten met twee dozen Kingfisher Deluxe.

Op advies van Nanma, een van onze projectbegeleiders, hebben we voor het weekend niet al te grote plannen gemaakt, dus voor morgen staat weer een dagje strand in Kovalam op het programma.

Tot morgen!

Max

Dag 17 - Interviews

Vandaag zijn we begonnen met interviews afnemen bij de huishoudens die binnen ‘onze’ stretch van de rivier liggen. Om half 10 liepen we zigzaggend van schaduw naar schaduw door de wijk, om hopelijk niet levend te verbranden. Het voordeel was wel dat we hierdoor erg gedreven waren zo snel mogelijk na het ene interview, het volgende te beginnen omdat dit betekende dat we binnen onder een ventilator plaats konden nemen.

We werden vergezeld door vier studenten van het GEC Barton Hill; drie jongens en één meisje. Om eerlijk te zijn hadden alle drie de jongens thuis kunnen blijven want de eerste lukte het niet om zeven cijfers van een gps-locatie correct op te noemen tot vijf keer toe. De tweede verzon vertalingen van antwoorden, naar wat hij dacht dat wij wilden horen; en de derde, tja, die deed eigenlijk helemáal niks. Deze derde was tamelijk dik en sjokte er een beetje achteraan. Wat ons gerust stelde was dat hij net zo hard zweette als wij, iets waar de andere van onze groep geen last van schenen te hebben.

Na een productieve ochtend hielden onze tolken het voorgezien, wat betekende dat wij naar huis konden. Omdat het de mooiste dag was die we hier tot nu toe gezien hebben, hebben we de rest van de dag op het balkon een boek gelezen in de zon. Zelfs Mick hebben we zover gekregen om meer dan een half uur in de brandende zon een boek te lezen ;) .

Morgenochtend gaan we weer op pad. Als alles meezit zijn we dan weer aan het begin van de middag klaar en kunnen we het weekend inluiden met een pilsje op Kovalam Beach.

Groetjes Lau

Dag 16 - De tissues

Om 9:00u ging vandaag de wekker. Vandaag stond er op de planning om thuis aan de interviews van morgen te werken. De puntjes zijn op de i gezet wat betreft de interview vragen. Daarnaast was het belangrijk om het gebied in kaart te brengen waar we precies ons interview gingen houden. Om wetenschappelijke degelijke conclusies te kunnen trekken uit de antwoorden kun je niet luk raak mensen gaan interviewen. Vandaar dat we het gebied hebben afgebakend.

Na enige tijd op het internet te hebben gezocht vonden we eindelijk hoe deze ward heet, Kannamoola. Een ward is een gebied in een stad in India, elke ward heeft zijn eigen voorzitter en heeft rond de 2500 tot 3000 huishoudens. Wij gaan deze 3000 huishoudens natuurlijk niet allemaal interviewen, maar we hopen er wel een hoop te doen.

Aan het einde van de middag zijn Max en Lau in de zon op het balkon een boek gaan lezen. Zoals sommige al weten hou ik niet echt van de zon, maar ben ik er een half uurtje bij gaan zitten. Na 30 minuten werd het me echt te warm, ik koos voor wat verkoeling in het zwembad (Eerste keer dat er gezwommen wordt in drie weken tijd overigens).

In de avond hebben we een auto riksja genomen naar een restaurant. Eenmaal aangekomen werden we enorm aangestaard door iedereen van de bediening inclusief de gasten aan tafel. Ze konden geen woord Engels en snapte niet dat Lau, die zijn lemon juice terug stuurde, er geen suiker in wilde. Je raadde het al, Lau kreeg precies dezelfde lemon juice terug. Alle 6 de bedieningsleden keken spannend toe hoe Lau voor de tweede keer tevergeefs een slokje nam van een lemon juice met 10 suikerklontjes erin.

Als afsluiter van de niet zo enerverende dag, was er toch nog een moment waarbij Max en ik erg moesten lachen. We namen na het eten een auto riksja terug naar huis. Na 200 meter te hebben gereden zei Lau uit het niets, STOP STOP ik moet echt nu!! Ik hoef niet te zeggen wat het was, maar 2 minuten later kregen we antwoord op ons whatsappje of het gelukt was, het was gelukt! Lau had wat tissues van een tafel gepakt (want ze hebben in India geen wc papier in de wc’s) en was een restaurant in gerend. Erg hilarisch moment. Morgen zullen we rond een uur of half 10 ‘s ochtends met de interviews gaan beginnen op de aangewezen plek.

Tot de volgende keer!

Mick

Dag 15 - Citroen

Na het gebrek aan werk gisteren, moesten we vandaag even wat extra werk verrichten om het een beetje in te halen. Deze week willen we bij ons projectgebied een aantal vragen stellen aan locals, om te kijken of zij op de hoogte zijn van de situatie en hoe zij hier tegenaan kijken. Hiervoor hebben we een aantal goede, duidelijke vragen nodig en een goed overzicht van het gebied, dus hier hebben we ons vandaag voornamelijk mee bezig gehouden. Wanneer we een goed stel vragen hebben gaan we samen met tolk Jibil langs de locals om ons vermoeden, dat de awareness bij de locals heel laag is, aan de tand te voelen.

Laurens had volgens mij het idee dat hij niet vaak genoeg door Indiërs gevraagd werd voor foto’s, dus hij heeft bij het boodschappen doen wat citroenen gehaald. Zijn plan is om daarmee zijn haar nog iets blonder te maken, maar of hij dat ook nog echt gaat doen is nog maar de vraag.

Als afsluiter van de dag hebben we onszelf nog even in het zweet gewerkt in de sportschool met een leuke intervaltraining die Lau op internet gevonden had, dus misschien komen we nog fit terug ook.

Morgen zullen we nog wat meer onderzoek doen naar de geografie en demografie van het stukje rivier waarmee we gaan werken, zodat we een goed overzicht hebben van het gebied voordat we aan de slag gaan.

Tot morgen!

Max

Dag 14 - Brakke Takken

Naar aanleiding van een paar vragen gister (maar ook omdat we vandaag brak waren en helemaal niets gedaan hebben) over de ‘beachparty’ zal ik beginnen met een kleine samenvatting van het feestje. Het terrein was gigantisch terwijl er maar een mannetje of honderd aanwezig was. De muziek stond zo hard dat de piep in onze oren al begon voor het feest klaar was. Desondanks was het heel leuk en zijn we zelfs een eerste westerling van onze leeftijd tegen gekomen. Een meisje, Ellen, uit Zweden. Ze studeert hier al langer en gaat ons de mooie plekken laten zien heeft ze beloofd. Er is gedanst (althans, er zijn pogingen gedaan) en na de nodige alcoholische versnaperingen werd het om 12 uur tijd om Mick naar huis te ‘begeleiden’ ;) .

Zoals ik al zei, vandaag is de moeite niet waard om over te vertellen. Ik werd om 8 uur kokend brak wakker op de bank, om mezelf vervolgens naar mijn bed te slepen en weer door te slapen. Om 1 uur verzamelden we weer op de bank en daar liggen we nu nog steeds te wachten totdat Nederland – Duitsland begint. De online bets staan al uit, dus laten we hopen dat we de financiële schade van gisteravond enigszins kunnen beperken…

Excuus voor het saaie verhaal. Morgen zet ik de foto’s van de boottocht erop.

Laurens

Dag 13 - Beach party

Ik was gisteravond na de beach party niet meer in staat om iets te schrijven, vandaar dat ik het nu doe. Het wordt een korte blog, want we hebben niet heel veel gedaan zondag.

Zondagochtend, ik werd heerlijk wakker op de boot en had na het kakkerlakken incident goed geslapen. Om 8u was ik op het dek, om nog even lekker van het zonnetje te genieten. Santos was heerlijk ontbijt aan het maken en Max en Lau waren nog in dromenland. Zoals Max al zei, hadden we een trip van 4 uur op het programma met onze chauffeur Vinod. Deze verliep, naast dat we een omweg moesten nemen door de protesten, vlekkeloos.

Eenmaal rond een uurtje of 2 in de middag te zijn aangekomen hebben we thuis wat geluncht. Om 17u zijn we naar het strandfeest gegaan, toen we daar aankwamen was het kei hard aan het regenen en onweren. Na een tijdje trokken de donkere wolken weg en konden we genieten van onze laatste avond van het weekend!

Liefs Mick

Dag 12 - Houseboat

Onze dag begon erg vroeg, de wekker ging om 05:30, want onze uber chauffeur Vinod stond om 06:00 voor de deur. We moesten om 11:00 in Alappuzha zijn, vanwaar onze houseboat zou vertrekken. In de auto hoorden we dat er een staking zou zijn die dag omdat er vrouwen waren toegelaten in een van de grootste tempels van Kerala en dat de stakers zoveel mogelijk auto’s van de weg wilden hebben. Rond een uur of 09:30 stond er dan ook iemand op de weg en gebaarde hevig dat we van de weg af moesten, gelukkig mochten we doorrijden toen hij zag dat wij erin zaten.

We kwamen op tijd aan in Alappuzha en ontmoette Roy, de eigenaar van de boot. Hij fluisterde of we bier aan boord wilden, en toen we hem wat geld gaven hiervoor ging hij meteen op jacht naar wat bier. Dit bleek nog niet zo makkelijk te zijn, en na een dik half uur had hij er gelukkig vijf kunnen scoren.

Om stipt 11:00 gingen begon onze boottocht met kapitein Saji en kok Santos. Na een kwartiertje varen werd er opeens druk geschreeuwd naast de boot en kwam er een bootje tevoorschijn met 6 mannen en een oranje vlaggetje, weer stakers. Ze schreeuwden dat de boot naar de kant moest en deze keer leek onze aanwezigheid ze niets te doen. Santos en Saji keken enigszins bezorgd en Santos begon meteen druk te bellen. Maar na een kleine 10 minuten stil te hebben gestaan, en toen Santos en Saji zeker wisten dat de mannen niet meer in de buurt waren, gingen we weer verder met onze tocht.

Santos vroeg of we verse vis wilden voor het avondeten, want blijkbaar konden we die in de buurt kopen. Bij een vrouw langs het water kochten we een hele dikke zoetwatervis en wat tiger prawns, die Santos voor ons zou bereiden. Voor de lunch kregen we al wat heerlijke plaatselijke Karimeen visjes met wat curry waarna we lekker konden uitbuiken met een boek in de zon.

Bij het avondeten werd er zoveel eten op tafel gezet, dat zelfs wij het niet op kregen. Maar we hebben een goede poging gedaan dus de after dinner dip was flink. Toen het donker werd en het licht op de boot aanging, kwamen alle beestjes tevoorschijn. Een kleine douche van deet was dus geen slechte beslissing en nog steeds kriebelde er van alles over je benen en armen.

Santos sliep in de woonkamer en Saji in de keuken, en ze waren van plan vroeg te gaan slapen. Maar Mick zag dat Saji gewoon op de grond sliep in de keuken, dus bood hem een extra matras aan dat in zijn kamer lag. Toen we even later langs de keuken liepen, zagen we dat Saji het matras tegen de muur had gezet en nog steeds op de houten vloer lag te slapen.

Toen wij besloten naar bed te gaan, was er een klein probleempje. Kakkerlakken. Santos had er al twee voor ons weggehaald, omdat wij zelf hele stoere jongens zijn. Maar Santos ging slapen en daarna kwamen alle kakkerlakken opeens tevoorschijn. Lau en ik sliepen samen op een kamer en Mick had zijn eigen kamer op de boot. Op beide kamers samen zaten uiteindelijk zes kakkerlakken en een daarvan zat bij Lau en mij, dus jullie kunnen wel raden wie de geluksvogel was met de andere vijf kakkerlakken.

Morgen staat er een autorit van vier uur op het programma met Vinod, terug naar Trivandrum. En later in de middag de eerste beachparty ooit in Kerala bij het Leela resort!

Tot morgen!

Max