Om 8:45 ging de wekker. We ontbeten een Nederlands bakje yoghurt met muesli. Het enige wat nog ontbreekt ’s ochtends is koffie. Om 9:45 werden we verwacht bij het Akkulam Lake. Op het terrein van de boot club zou een replica van een gevechtsvliegtuig van de Soutern Air Command, een onderdeel van de Indiase Luchtmacht, onthuld worden. Hierbij zouden militairen, de minister van toerisme en een handje vol bureaucraten aanwezig zijn. Wij waren ook uitgenodigd.

Om 9:45 stipt - ja, zo zijn wij - waren we present. Tot onze verbazing, wij en slechts drie andere kerels, die met weinig haast stoelen aan het klaar zetten waren. Verder helemaal niemand. Moe en een beetje chagrijnig moesten we meer dan een uur wachten voor er mensen verschenen en het spektakel kon beginnen. Het werd een gevalletje ‘leuk om een keer meegemaakt te hebben’. Alle speeches waren in het Malayalam dus we hebben geen woord kunnen verstaan. Hoewel, één ding hebben we wel kunnen verstaan. De minister van toerisme bedankte de drie studenten van de TU Delft voor hun aanwezigheid! Het was jammer dat ik mijn camera niet paraat had om de triomfantelijke hoofden van Max en Mick (en mijzelf) vast te leggen…

Na afloop hebben we een stukje grond naast het meer bekeken wat is toegewezen door de overheid om water hyacint op te verwerken. Indrukwekkend was het niet, maar ach, het is iets. Aansluitend deden we boodschappen. We hadden bedacht dat vanavond de eerste keer zou zijn dat we zelf zouden koken. Een vegetarische pasta werd het.

Echter, toen we zojuist begonnen met koken, leerden wij dilettanten meteen een wijze les: wie zelf een gerecht op tafel wil zetten, heeft pannen nodig. Zo werd het dus toch weer thuisbezorgd en bewaren we de boodschappen voor een volgende keer. Maar, niemand kan zeggen dat we het niet geprobeerd hebben!

Tot morgen!

Laurens