Maandag ging de wekker om 07:00 en werden we (lees Lau en ik) rustig wakker met een kopje koffie op het balkon. Daar genoten we van tientallen verschillende vogels die zich lieten horen terwijl de zon door de bomen heen kwam.

We hadden met Chandra afgesproken om rond 09:00 te vertrekken, dus daarom gooiden wij stipt 10:00 al onze spullen in de auto om te vertrekken voor onze laatste dag met Chandra. Het plan was om terug te rijden richting Trivandrum, en onderweg een aantal dingen te bezoeken zoals watervallen en een of ander groot standbeeld van een vogel waar ook van alles te doen was.

Tijdens het rijden stond er langs de weg een mannetje te gebaren met een bord. Hierop was te lezen dat we een rondleiding konden krijgen in een spice garden, wat volgens Chandra zeker de moeite waard was. We kregen een privé rondleiding door een enorme tuin waar een enorme verscheidenheid aan kruiden te zien en proeven was. Van elk soort kruid kregen wij dan ook een kleine uitleg en de mogelijkheid om het te proeven. Soms lekker, soms wisten we niet hoe snel we het weer uit moesten spugen. Na de rondleiding werden we natuurlijk nog even het winkeltje ingeleid waar elk kruid ook te koop werd aangeboden, maar we hadden wel genoeg geproefd in de tuin dus daar bedankten we vriendelijk voor.

Toen begon er een autorit die door ons lichtelijk was onderschat. Wij hadden het idee dat we na een uur of 6/7 wel in Trivandrum zouden zijn, maar niet was minder waar. Na ongeveer 5 uur gereden te hebben keek Lau uit nieuwsgierigheid maar even op google maps waar we ongeveer waren, om er vervolgens achter te komen dat we nog een kleine 6 uur te gaan hadden voordat we thuis zouden zijn. Het vooruitzicht om nog eens 6 uur in de kleine Tata Tigor te moeten zitten was niet echt geweldig. Chandra veranderde voor de laatste paar uurtjes echter in een Indische Max Verstrappen en racete ons snel naar Trivandrum.

Vandaag hebben we een hele productieve dag gehad, wellicht de meest productieve dag tot nu toe. We begonnen de dag met een meeting met meneer Sajith, de chief operating officer van Kudumbashree. Je kunt voor een maandelijks bedrag je afval op laten halen door vrouwen die voor dit bedrijf werken. Deze vrouwen brengen het vervolgens naar Clean Kerala waar het afval verwerkt wordt. We hebben onze plannen voorgelegd aan Sajith en hij dacht ook mee voor mogelijkheden en dingen die hij voor ons kon betekenen. Hij was zeer geïnteresseerd in ons project en gaf ons dan ook contactgegevens die nuttig zouden kunnen zijn.

Een van die nummers was van Shiju, de verantwoordelijke voor de groepen vrouwen die in Trivandrum voor Kudumbashree werken. Hij zou ons meer kunnen vertellen over hoe deze groepen werken, en waar we het beste konden zijn om contact op te nemen met deze groepen. De routebeschrijving van Sajith bracht ons naar een gebouw wat er van de buitenkant uitzag alsof het elk moment in kon storten, maar van binnen zag het er gelukkig een stuk veiliger uit. Misschien kwam dit ook deels door de vriendelijke bewaker met de meest brede snor die we ooit hadden gezien. Shiju heeft ons nog een aantal telefoonnummers gegeven waar we contact mee op kunnen nemen, dit zal echter in het Malayalam moeten, dus daarom hebben we Nanma gevraagd ons daar morgen mee te helpen.

Omdat het alweer zo lang geleden was, besloten we maar weer eens zelf te gaan koken. Vlakbij het vervallen gebouw van Shiju was een lokale ‘supermarkt’. Hier hebben we met handen en voeten aan een vrouw duidelijk gemaakt dat we alleen maar groenten nodig hadden voor een curry, aangezien we de rest van de ingrediënten al hadden. Toch kreeg ze het steeds weer voor elkaar om over masala poeder te beginnen maar ondanks dat toch een schat van een mens.

Morgen hebben we rond een uur of 10 (afspraken komen hier niet meer zo nauw) afgesproken met Nanma bij de universiteit en daar zullen we jullie morgen meer over vertellen.

Tot morgen!

Max