Na een final push op vrijdag, vlak voor de vakantie voor ons project, is de vakantie dan eindelijk aangebroken. We waren al om 06:00 op omdat we om 09:00 uur naar Mumbai zouden vliegen. Alles liep gelukkig op rolletjes, waardoor we twee uur voor vertrek al op de airport waren. We maakten ons echter wel een klein beetje zorgen of we mochten boarden aangezien het ons was gelukt om in te checken zonder paspoort informatie in te vullen. Deze zorgen bleken geheel overbodig want geen haan kraaide ernaar en dus liepen we zo het vliegtuig in.

Aangekomen in Mumbai bleek het een hele taak om een Uber te krijgen. Er was een speciaal Uber ophaalpunt waar zo’n honderd wachtende mensen en auto’s door elkaar krioelden alsof het een mierennest was. Meer dan een half uur later, na het cash afkopen van iemand anders’ Uber chauffeur, reden we de airport uit. Een paar sloppenwijken later reden we over een grote brug de stad tegemoet. Hier schrokken we van. De stad ging gehuld in een sluier van smog. Het enige wat je zag waren flatgebouwen die boven een soort laaghangende ‘mist’ uittorenden. We waren het alle drie eens dat roken hier in Mumbai geen significante invloed op je gezondheid kan hebben. Sterker nog, misschien was het inhaleren van een sigaret door een filter heen nog wel gezonder dan de fijnstof in deze bizar grote stad direct inademen.

Vanaf hier begint ons 14 en later zelfs 16 daagse avontuur door heel India, we nemen jullie mee:

Aangekomen in het hostel kregen we een rondleiding, alles zag er erg schoon uit en de ligging van het hostel was ook goed. We verbleven in een oud groot pand liggend in een rustig wijkje. Het moest ons denken aan de straten van New York, vrij breed met bomen langs de straten. De eerste dag van aankomst hebben we de buurt een beetje verkend en hebben we het andere groepje die uit Bangalore kwam vliegen voor het eerst ontmoet. Althans 2 daarvan (Aleid en Gaby), Melanie was 2 weken naar New York om haar vriendje op te zoeken. De ontmoeting vond plaats in een leuk Italiaans restaurantje want wij hadden uitgekozen om een lekker pilsje te nuttigen. Eindelijk lekker bier, een variëteit die je in Trivandrum niet zou tegenkomen.

Iedereen was vrij moe, dus na even op de kamer te hebben gechillt hebben we wat biertjes gehaald en zijn we op het dakterras van het hostel wat gaan drinken. Omdat we laat hadden geluncht, was een klein borrelhapje voldoende om de bodem te leggen voor de rest van de avond. Aan de foto’s te zien was het een leuke nacht met zijn vijven en zijn we van het ene café naar het andere café gegaan.

Dag 2 in Bombay, de eerste echte dag waarbij we dingetjes ging doen. Later bleek dat we beter uit hadden kunnen slapen….. Het begon bij het áller beste ontbij van de buurt volgens het hostel. Het was maar twee straten verderop en echt het aller beste ontbijt wat je kon krijgen. Eenmaal bij de tent aangekomen bleek dat ze alleen maar tafels hadden met hele krappe bankjes waar maar net inpaste met z’n 5en. Op dit moment hadden we nog het volste vertrouwen in dat het eten het zit comfort wel kon compenseren, niets was minder waar. Iedereen bestelde een tosti want wat kan er mis gaan met twee boterhammetjes met kaas ertussen in de grill? Fout gedacht, er zat geen kaas tussen de boterhammetjes maar in plaats daarvan een halve pot mayonaise. Max heeft een kwart tosti op gekregen, Mick, Gaby en Aleid met moeite eentje maar Laurens liet zich niet kennen en heeft er dapper twee weg gezet. Hierna gingen we dapper opweg naar onze eerste toeristen attractie. Er werd in toeristenboekjes en bij het hostel veel gezegd over The Elephant Caves. Waarbij we een uur moesten varen naar een eiland aan de overkant van de baai van Bombay om zodoende daar the caves te bezoeken. Kennen jullie een “Toerist Trap”? We hadden er nog nooit zo’n eentje meegemaakt. Na, op het heetste moment van de dag, 1000 treden te hebben opgelopen met tienduizend winkeltjes van hetzelfde waren we eindelijk aangekomen bij The Elephant Caves. Van te voren wisten we al dat dit helemaal niks met olifanten te maken had, maar dit mocht natuurlijk de pret niet drukken. Aangekomen bij de ingang moesten we 20 keer zoveel betalen als een Indiër, be-lach-e-lijk. Na wat mopperen op de caissière betaalde we het en gingen we naar binnen. Dit was het moment dat we erachter kwamen dat we in een val waren gelokt. Afgebrokkelde grotten van 5-6 meter hoog met wat beelden waar niks meer van over was. Daarbij optellend het feit dat het wemelde met Indiërs, was voor ons hét moment om de cave al snel te verlaten. Maar de attractie was nog niet voorbij, er waren nog maar liefst 6 andere caves. Nou je raadt het al, wij hebben die in een noodvaart voorbij gelopen en zijn niet eens naar binnen gegaan. Een ramp dus, met als leukste bezigheid de aapjes die steeds bij onwetende Indiërs drinken en eten afpakte, best wel treurig eigenlijk ook. De gedachte dat we nog dik een uur terug moesten met de boot was ontmoedigend, maar ach we hadden het gezellig met zijn alle!

Aan het einde van de middag zijn we naar de grootste markt van Bombay gegaan, genaamd Crawford Market. Bestaande uit een indoor bazaar en een buitenmarkt kris kras door allerlei straatjes. De indoor bazaar bestond uit een kruispunt waarin 8 straatjes uitmonden. Deze 8 straatjes zaten vol met snoep winkeltjes, een knoflook boer, parfum winkels en winkels met allerlei andere etenswaren. De buitenmarkt was nog indrukwekkender, beter gezegd, voor sommige wat bedrukkend en te veel. Overal waar je kon kijken verkochte mensen dingetjes, eigenlijk geen dingetjes, meer troep. De geluiden waren overweldigend want iedereen was aan het schreeuwen. Heel bijzonder om zoiets mee te maken, maar na 1,5 uur sloeg de vermoeidheid van de dag toch wel toe en hebben we een uber naar het hostel gepakt. Gaby had al wat gegeten en Max voelde zich niet zo lekker, dus toen zijn wij (Aleid, Laurens en Mick) gaan eten bij een thais tentje met 4 tafels en zonder WC. Het was zulk lekker eten dat Laurens er nog een aantal keer is gaan eten. Het was echter niet alleen lekker maar ook erg veel. Gelukkg mag je in India alles wat je niet op krijgt in een doggy bag meenemen dus alle restjes werden ingepakt en wij hadden ontbijt voor de volgende dag! Na het eten liepen we nog even naar de drankwinkel een straat verderop om nog een paar biertjes te halen. Hier kwam een straatkindje naar ons toe om te bedelen. Op de automatische piloot zeiden we dat we niets hadden (dat doet India met je) maar 2 seconden later bedachten we ons dat we wel wat hadden, onze doggy bags. Het jongentje rende snel weg met ons eten toen we het gegeven hadden en toen we op de terugweg weer langs dezelfde plek liepen zagen we dat er een hele familie van onze doggy bag aan het smikkelen was. De verdere avond verliep rustig, we waren allemaal moe en zijn vroeg gaan slapen, want de volgende ochtend moesten we om 7 uur op….

De volgende dag hadden we namelijk met een tourgids gepland om de grootste slum van Bombay (Dharavi) te bezoeken, naja te bezoeken, het is natuurlijk geen attractie. De treinrit ansich was al een hele beleving, omdat er 7 miljoen mensen per dag met de trein vervoerd worden binnen Bombay, moet alles snel gaan. Daarom hebben deze treinen ervoor gekozen om zonder dichtgaande deuren te reizen, het open en dicht gaan kost namelijk tijd. Iedereen hangt daarom uit de trein, ook omdat dit de koelste plek is in de trein, en als je je goed vasthoudt aan de stalen constructie, is het ook nog best leuk om naar buiten te kijken. Je moet echter wel oppassen voor de langskomende palen bij het spoor, want dan kan je zo worden onthoofd:p. Aangekomen in Dharavi begon de tour, de slum bestond uit twee delen, het werkgedeelte en het woongedeelte. Het werkgedeelte waar meer dan 10.000 bedrijfjes gevestigd waren, was indrukwekkend, smalle gangetjes met af en toe een deuropening waar men zonder oordoppen aan het werk was met machines. De meeste bedrijfjes halen hun winst uit het scheiden en shredden van plastic om het vervolgens weer te recyclen. Erg goed werk als je het ons vraagt. Fact: Dharavi is een slum van 1,5 vierkante kilometer aan oppervlakte met een bevolking van meer dan één miljoen inwoners. Het is te vergelijken met een dorp in een stad, alleen heeft dit dorp dan wel meer dan 1 miljoen inwoners.

Het woongedeelte was nog indrukwekkender, smalle straatjes, waar je je lichaam 90 graden moest draaien om er doorheen te kunnen. Kindjes die bij hun deur in de steegjes stonden te roepen, “Hallloo”!! Het moslim gedeelte was veel viezer, armer en donkerder dan het Hindu gedeelte. Je moet je voorstellen dat dit een dorp in een stad is waarbij alle voorzieningen aanwezig zijn, gas, water, licht, ziekenhuis, scholen, winkels en restaurants. We kregen het gevoel alsof deze mensen het niet perse erg vonden om in Dharavi te leven. Als laatste hebben we nog een bezoekje gebracht aan het huis van onze lieve gids, die we nu allemaal ook fanatiek volgen op social media. Haar huisje was schrikbarend klein, 5 vierkante meter voor een wc en doucheruimte, de rest was een soort combi van een woonkamer en keuken, waar zij en haar moeder ook sliepen op een kleedje. Verrassend was wel dat ze een grote flatscreen en stereo-installatie hadden. De slum tour zat erop, het was zeer indrukwekkend, we hebben helaas geen fotos gemaakt want dat was verboden.

Na de treinreis terug van de slum zijn we naar het prachtige Taj Hotel gegaan. Dit Taj hotel kennen jullie misschien wel van de aanslagen in november 2008 of de indrukwekkende hoge toren. Het is werkelijk waar een sprookjes hotel en zeker tijdens de kerst leek het een beetje op de efteling. Aleid, Max en Lau waren eindelijk blij dat ze lekkere wijn konden drinken en Gaby en Mick genoten heerlijk van een “White Zen” (witbiertje, om de hoek gebrouwen in een lokale brouwerij). Na een paar biertjes en wijntjes verder kregen wij een rekening die, laat we zeggen, voor nederlandse prijzen al best duur was. Na af te hebben gerekend kwamen we in de grote welkomsthal van het hotel een groep jongetjes tegen het lijf, ze waren blind en hadden allemaal een smoking aan gepaard met een rood strikje. Ze waren van een blindenschool en vormde een jongenskoor samen met een blinde pianist en trekzakker. Vanaf toen kregen we pas echt een kerstgevoel, we hebben daar wel een half uur gestaan, luisterend naar hele lieve jongetjes die allemaal kerstnummers zongen. Leuk om mee te maken!

Na het Taj Hotel zijn we die avond gaan drinken in wat barretjes, eerste bij een vrij hippe tent met Long Island Ice Tea’s en andere cocktails. Hier stond, net zoals in bijna elke tent in India, de muziek veelste hard. We zijn dan ook na een paar drankjes en wat hapjes vertrokken naar een lokale tent. Dit was op zijn minst uitgedrukt, een donker hol, kruip door sluip door trappetjes omhoog kwamen we in een compleet donkere ruimte. Het plafond was 1,70 hoog en alleen Aleid was klein genoeg om rechtop te staan. Achterin hebben we een tafeltje gevonden en hebben we tot diep in de nacht kaart spelletjes gespeeld, het was enorm gezellig en de kingfishers smaakte heerlijk!

De dag erna voelde we ons allemaal vrij brak en moe, het gene wat ons opvrolijkte was dat het vanavond kerstavond zou zijn. Heel gek om dit, in een miljoenenstad waar het 30 graden is, te vieren. De groep was na het opstaan gesplitst, Aleid, Max en Lau gingen naar het thaise tentje toe met de lekkere noodles. Terwijl Gaby en Mick uitbrakte op een dakterras met uitzicht op de westelijke bay. Veel was er niet te zien omdat de smog als een soort deken over de stad lag. Die nacht hadden we al ver van te voren gereserveerd bij het restaurant Estella. Daarvoor moest je natuurlijk goed gekleed en er goed uitzien. Mick ging daarom daarvoor nog naar een barbershop, waar een man van mid 40 Mick helemaal glad schoor. Na nog een face scrub en hoofdmassage was hij weer fresh en ready to go.

We hadden gereserveerd rond een uurtje of 7, en het was ten noorden van waar ons Hostel zat. Het was maar liefst 2 uur rijden naar niet eens de andere kant van de stad, de file was zo erg dat we af en toe gewoon 10 minuten stil stonden op dezelfde plek. Eenmaal aangekomen bij Estella was het genieten, het eten was heerlijk en de wijn smaakte goed. Van truffel risotto, pan seared salmon en lamb chops, alles smaakte heerlijk. Rond een uurtje of 10 begon er een feest en moesten we weg. We waren ook al wel klaar en het publiek werd steeds arroganter, dus het was maar beter ook om weg te gaan. We gingen naar een leuke rooftop in de hippe buurt waar Estella ook zat, genaamd Bandra. Een buurt met veel hippe rooftop barren en leuke winkels. Toen we aankwamen bij de rooftop bar zagen we gelijk dat het een leuke tent was, niet te harde muziek, leuke sfeer en er waren veel locals, dat zegt altijd wel wat. Op een gegeven moment kwam er een meisje naar Laurens toe en ze zei: My friend thinks you're handsome and cute, oh and my girlfriend also thinks you’re cute, please join us. Je raadt het al, even later zat Lau met hun te kletsen (nadat we hadden afgesproken dat als hij na 5 minuten er nog steeds zou zitten, we hem moesten komen halen met een smoes). Het bleek echter enorm gezellig te zijn met het groepje bestaande uit een homo jongen en twee dames in uitdagende jurkjes. Eentje had er in Londen gewerkt en ze waren alle drie hoog opgeleid. Na een tijdje, toen de bar ging sluiten, nodigde ze ons bij hun thuis uit (Op dit moment waren Gaby en Max als naar huis omdat ze zich niet zo lekker voelde en waren Aleid, Lau en Mick de enige overgebleven). Na een rode fles wijn en nog wat andere drankjes te hebben gedronken was het opeens al half 5 s'ochtends en hebben we maar een uber gebeld. Eenmaal aangekomen bij het hostel was het al licht, het was een gekke maar hele leuke kerstavond.

De volgende dag werden we pas rond een uur of 3 uur ‘s middags wakker. Brak en moe hebben we ons er toch nog toegezet om wat te gaan doen vandaag. We gingen winkelen. Meer valt hier eigenlijk niet echt over te vertellen, het enige wat er te zien was, waren 5 brakke toeristen slenterend winkel in winkel uit. Wel hebben Lau en Mick nog een vette zwart gele ski/winter jas gekocht. Het was natuurlijk wel eerste kerstdag, dus we moesten het op de een of andere manier wel een beetje vieren in Mumbai. In het Italiaanse tentje waar we de allereerste dag Aleid en Gaby voor het eerst ontmoet hadden, zijn we wat gaan eten. We hadden niet gereserveerd, maar er was nog plek. Uiteindelijk was ook dit enorm gezellig en het eten was fantastisch. Aleid, Gaby, Max en Lau hadden een hamburger en Mick had een steak met friet (Allebei niet echt kerstachtig, maar ach wat baat het). Die avond hebben we verder niet zoveel meer gedaan, we moesten namelijk de volgende dag vroeg op om de trein langs de westkust van India te nemen naar Goa….

Liefs Mick